SE [Tom 2] – Rozdział 12.2

 

<111>

 

    W poprzednim rozdziale:

 

Chłopak powoli upadł, odsuwając od siebie klawiaturę. Tuż przed ostateczną katastrofą, w jego przygnębionym stanie przyszła mu do głowy niedorzeczna myśl.

 

    – On przebrany za pirata... Chciałbym to zobaczyć.

    Poczuwszy, jak nawet w tej sytuacji po jego ciele zaczynają krążyć endorfiny, zrezygnowany Sangwoo orzekł, że stał się oficjalnym szaleńcem. Przyjdzie mu ponownie udać się do lekarza, by sprawdzić, czy coś jest nie tak z jego mózgiem. Chłopak otworzył przeglądarkę internetową i wprawił w ruch bezczynną myszkę. Odwiedził media społecznościowe Jaeyounga, które miał w zakładkach, ale najnowszym postem wciąż było selfie, które sunbae zrobił sobie z Sangwoo podczas ich chińskiego skeczu. Po kilku kliknięciach pojawiły się owoce poszukiwań, a mianowicie zdjęcia zamieszczone przez nieznajomych, na których oznaczony był Jang Jaeyoung. Wyszukaj, kliknij, zrzut ekranu. Wyszukaj, kliknij, zrzut ekranu. Wyszukaj, kliknij, zrzut ekranu. Wyszukaj, kliknij, zrzut ekranu. Wyszukaj, kliknij, zrzut ekranu…

    #FestiwalUniwersytetHanguk

    #FestiwalowyKonkurs

    #HalloweenBar

    #KlubTeatralnyUniwersytetHanguk

    Uśmiechnięty wampir o bladej twarzy, marszczący brwi wampir, wampir z przerażającym wyrazem twarzy, wampir trzymający tacę z przekąskami w jednej ręce i trzy butelki soju w drugiej. Jaeyoung był jedynym, który miał błysk w oku na zdjęciu grupowym po tym, jak wszyscy usunęli makijaż. Sangwoo chciał zobaczyć więcej, ale znalazł tylko osiem zdjęć. Włączył program do odzyskiwania danych i cofnął usunięcie folderu „Jang Jaeyoung”, a następnie zgodnie zmodyfikował tytuły nowo zapisanych zdjęć.

    Na razie nie mogę ich usunąć. Jeszcze nie. Tylko na razie.

    Ten dzień niesamowicie mu się ciągnął. Sangwoo uciął sobie długą drzemkę, aby uciec od ogromnego stresu. Następnie posprzątał każdy centymetr mieszkania i zjadł prosty obiad. Po rozegraniu kilku rund zdecydował się ściągnąć wszystkie klawisze z klawiatury, by starannie oczyścić ją z kurzu i innych zabrudzeń. Po znalezieniu i wykonaniu różnych zajęć wciąż miał czas. Wziął prysznic po uprzednim zrobieniu pięciu serii ćwiczeń kalistenicznych, w tym pompek.

    Była dopiero północ, gdy skończył przygotowywać się do snu. W normalnych warunkach – zgodnie z utartą rutyną – zarezerwowałby miejsce w bibliotece i sprawdził pocztę. Ponieważ jednak do środy nie było żadnych zajęć, nie musiał iść na uczelnię. W związku z tym pominął rezerwację i po prostu sprawdził pocztę, ale nie znalazł w niej nic godnego uwagi. Był tam między innymi biuletyn od firmy zajmującej się grami, który subskrybował, i cotygodniowy e-mail z wykładami z gramatyki angielskiej. Kiedy je otworzył, przeczytał i uporządkował według kategorii, otrzymał nowy e-mail.

    30/04

    Materiał roboczy

    Nadawca | Jae. J

    30/04

    Szczegóły pracy:

    1) Poprawiono wymagane części

    2) Dodano obiekty broni

    3) Mapy Lv7-10

    4) Interfejs trybu nieskończonego

    5) Duży załącznik: 0430.zip

    Sangwoo zostawił otwartego maila i wpatrywał się w niego przez bite trzy minuty.

    Co to ma znaczyć?

    Dlaczego sunbae wysłał mu pracę? To przecież nie tak, że nic się nie stało. Szczególnie biorąc pod uwagę zamieszanie, którego narobił Sangwoo. Co więcej, mimo że informatyk niejednokrotnie prosił (a nawet naciskał) – z mizernym powodzeniem zresztą – Jang Jaeyoung po raz pierwszy wysłał mu maila jeszcze przed północą! Dotąd zawsze z opóźnieniem przesyłał pliki na FTP lub przekazywał je za pośrednictwem zewnętrznych dysków twardych tuż przed ich spotkaniami.

    Sangwoo pobrał załącznik, skrupulatnie go sprawdził i był absolutnie zszokowany. Nie było żadnych literówek ani tytułów, które nie byłyby zgodne z wytycznymi.

    – Widzę, że potrafisz to zrobić idealnie.

    Na dodatek w ciągu jednego dnia projektant wykonał mnóstwo roboty. Jego dzień został dostosowany do harmonogramu, co pozwoliło mu nadrobić zaległości w pracy i ponad 50% opóźnionych zadań zostało ukończonych. Jednocześnie nie było absolutnie żadnych oznak niechlujnej pracy. Nawet po pedantycznym sprawdzeniu przysłanych mu materiałów Sangwoo nie znalazł ani jednego błędu. Informatyk poczuł się nieco podekscytowany po posortowaniu listy plików według tytułów, ale w pewnym momencie zamknął okno.

    – Wiem, że jest niesamowicie dobrym projektantem, ale co on chce przez to powiedzieć?

    Chłopak na wszelki wypadek sprawdził również telefon, ale nie miał żadnych nowych wiadomości.

    Sangwoo popadł w skrajne zakłopotanie.

 

    Return 0;

    Następny dzień mijał mu z podobną rutyną.

    Bez względu na to, ile czasu spędzało się na nauce programowania, to wciąż nie wystarczało. Nawet jeśli uczyło się z wyprzedzeniem, nie było się aż tak zmotywowanym.

    – Będzie dobrze, nawet jeśli odpuszczę ten jeden dzień.

    Sesja egzaminacyjna już się przecież skończyła, a dodatkowo Sangwoo nie miał żadnych wykładów. Co więcej, przeżył szokujące doświadczenie, więc bez wątpienia zasłużył na odpoczynek. Jak leniwiec, jak konik polny… Leniwiec… Jak Jang Jaeyoung. Było to jednak zaskakująco trudne. Czas wydawał się ślamazarnie płynąć, kiedy Sangwoo nie tracił go na gry czy drzemkę. Nie miał pojęcia, co tak właściwie ma ze sobą zrobić. W rodzinnym domu było sporo zabawek, którymi mógłby się bawić, ale kiedy zamieszkał sam, by podjąć studia, nie zabrał ze sobą żadnej z nich.

    Chodził teraz po błyszczącym czystością małym pokoju, szukając czegokolwiek do roboty. Marnował czas na ścieranie kurzu z wolnych od niego mebli, sprzątaniu czyściuteńkiej łazienki, robieniu prania i uzupełnianiu półek bez żadnego powodu. Nawet jeśli udawał, że wszystko jest w jak najlepszym porządku, napięcie związane ze stąpaniem po cienkim lodzie zdominowało jego emocje. O świcie było jeszcze w miarę w porządku, ale wraz ze zbliżaniem się północy było coraz gorzej. Sangwoo poczuł się zdenerwowany, więc postanowił przeanalizować zachowanie Jang Jaeyounga i wymyślił kilka teorii.

    1. Jang Jaeyoung zamierzał kontynuować niewłaściwą relację.

    2. Jang Jaeyoung zrezygnował z niewłaściwej relacji, ale chciał kontynuować tworzenie gry.

    3. Jang Jaeyoung wysłał mu po prostu plik wykonanej już pracy.

    Z rozsądnego punktu widzenia druga teoria była najbardziej przekonująca, ale przeczyła ich wcześniejszej rozmowie. Ten facet zawsze działał niezgodnie z oczekiwaniami Sangwoo, więc nie było łatwo odgadnąć, co takiego chodzi mu po głowie.

    – Dzisiaj dowiem się, jak to się skończy. Tak sądzę.

    Sangwoo odświeżył skrzynkę pocztową, czekając na wybicie godziny 0:00. Pięć minut przed północą, gdy już skończył szykować się do snu, obszedł pokój i usiadł przy komputerze. Dokładnie wtedy rozświetliła się leżąca na biurku komórka. Sangwoo nerwowo chwycił urządzenie i spojrzał na ekran.

......................................................................................

Pasożyt3: Za 5 minut upływa termin.

23:55

Pasożyt3: Przypomnienie o rozwoju prototypu.

23:55

.....................................................................................

    Sangwoo z osłupiałym wyrazem twarzy gapił się na te wiadomości. Nigdy by nie przypuszczał, że kiedyś nadejdzie dzień, w którym Jaeyoung będzie naciskał na niego, przypominając o dotrzymaniu terminu.

    Co on, do cholery, kombinuje?

    Nawet jeśli Jang Jaeyoung był dziwny, to było stanowczo zbyt dziwne, nawet jak na niego. Dla Sangwoo było to jak wyzwanie, z którym nie potrafił sobie poradzić, bez względu na to, jak bardzo się starał. Chłopak rozmyślał nad tym, aż wybiła północ.

    W odświeżonej skrzynce odbiorczej pojawił się e-mail, taki sam jak poprzedniego dnia. Nadawcą był „Jae. J”, a tytuł zawierał całą treść, która była w harmonogramie dnia, i opóźnione prace.

    Wzrok Sangwoo skierował się na załączniki, po czym przeniósł w stronę ekranu telefonu komórkowego, który jasno się rozświetlił. Było to połączenie przychodzące. Gdy tylko chłopak zorientował się, kto dzwoni, wyciągnął rękę, by odebrać. Jego ciało mimowolnie wykonało ten ruch, zanim jeszcze zdążył się zastanowić, czy odebranie połączenia było właściwe, czy nie. Sangwoo otworzył szeroko oczy i przez chwilę przytrzymał telefon. Byłoby również dziwne, gdyby odbiorca nie przywitał dzwoniącego lub bez słowa odrzucił rozmowę. Informatyk powoli zbliżył urządzenie do ucha.

    [Halo.]

    Zaskoczony nagłym powitaniem, omal nie upuścił komórki. Chwycił ją mocniej i po kilkukrotnym otwarciu i zamknięciu ust udało mu się wydusić:

    – O co chodzi?

    [Termin minął, a ty się ze mną nie skontaktowałeś. Zrobiłem prototyp. Ale skoro nie odbyło się spotkanie, nie mogłem ci go zademonstrować.]

    – Dobra robota. Myślałem, że tego nie zrobisz, sunbae.

    [Nie jestem sunbae.]

    Po tych słowach zamilkł. Sangwoo natomiast zastanawiał się, jaki wyraz twarzy miał Jaeyoung. W jaki sposób trzymał telefon, jakie dźwięki wydawał poza tymi kilkoma wypowiedziami? W jakiej pozycji się znajdował? Czy był w piżamie? Miał na nosie okulary? Czy… I tak dalej. Sangwoo zbeształ w myślach samego siebie, a po chwili usłyszał:

    [Jak się miałeś przez ostatnie dwa dni?]

    – Nie ma powodu, dla którego nie miałbym dobrze sobie radzić. Radziłem sobie doskonale – odparł wbrew prawdzie Sangwoo.

    [Jak to? To przecież jak najbardziej możliwe, że nie czułeś się zbyt dobrze, prawda?]

    – Ale radzę sobie dobrze.

    – Świetnie.

    Rozmowa znów się urwała. Bezsensowne słowa, słowa, słowa. Bezsensowne marnowanie fal radiowych. Nie był to jednak czas na leniwe pogawędki. Istniała kwestia dotycząca ich relacji, która musiała zostać rozwiązana.

    – Jaeyoung sunbae.

    Sangwoo zawołał imię rozmówcy, ale nie otrzymał odpowiedzi.

    – Dlaczego wysłałeś pliki? Myślałem, że z powodu tego, co wydarzyło się przedwczoraj, zrezygnowałeś z <VeVen>.

    Jaeyoung milczał przez długi czas, podczas gdy hoobae zastanawiał się, czy to było aż tak trudne pytanie, ale po chwili usłyszał chrząknięcie. Sangwoo zacisnął spocone dłonie.

    [Powiedziałeś, że załatwisz mi fundusze na studia za granicą.]

    Tak jak się spodziewał, otrzymał nieoczekiwaną odpowiedź. Jaeyoung wydawał się jak chmura, której nie mógł uchwycić. Sangwoo nieco się zdenerwował, ponieważ projektant przypominał śnieg, który topniał po wyciągnięciu ręki, by go dotknąć.

    – Oczywiście, że tak. Ale powiedziałeś, że praca ze mną jest niewygodna, sunbae, i że niemożliwym jest oddzielenie pożądania seksualnego od pracy.

    [Co? Kiedy posunąłem się tak daleko?]

    – „Słuchaj, powiedziałem ci, że w najmniejszej mierze nie obchodzi mnie to, że jesteś mężczyzną. Możesz wybrać tylko spośród dwóch opcji: albo spróbujesz coś ze mną zacząć, albo zrezygnujesz z gry. Zakończymy współpracę i nigdy więcej mnie już nie zobaczysz. Nie ma kompromisu!”. Tak to sformułowałeś, sunbae.

    [Zwariowałeś? Dlaczego zapamiętałeś każde moje słowo?]

    – Pamiętam wszystko, co jest z tobą związane, sunbae.

    Po tym zdaniu zapadła najdłuższa cisza. Oczekiwanie na odpowiedź Jaeyounga dłużyło się w nieskończoność i było niezwykle trudne. Sangwoo nie chciał wkładać wysiłku w bezsensowną pracę, ponieważ jego najmniej ulubionym przysłowiem było „Przelewanie wody przez sito”. Zamierzał poszukać kogoś innego, jeśli Jaeyoung potwierdzi, że zamierza wycofać się ze współpracy.

    [Nie mam zamiaru się poddawać.]

Tłumaczenie: Juli.Ann

Korekta: Baka / paszyma

    

Poprzedni  👈              👉 Następny